Donderdag 29 april 2013.
Het is een ware burgeroorlog. Na het Europees Hof van Justitie, is de Organisatie nog verder gegaan door het gouvernementsgebouw op te blazen! Meer dan 10 ministers zijn omgekomen. De Federalen weten zich geen raad. De Centrale Regering heeft de noodtoestand uitgeroepen. Ik trek er me niets van aan; als we maar gauw weer kunnen fuiven. Eigenlijk vind ik het allemaal bijzonder lachwekkend. Ik hou van deze algemene rotzooi...
Vrijdag 30 april 2013.
Ter gelegenheid van de totale anarchie zijn we gaan fuiven in de Nucleo Party. Meer dan 45.000 gekken zijn afgezakt om te vergeten hoe het leven is en we zijn flink te keer gegaan. We hebben veel gegeten, veel gedronken en veel gedanst! Twee uur nadat we met Sloane aankwamen, zijn de zure regens opnieuw begonnen. We waren toen wel 'verplicht' om daar, gedurende drie dagen, voort te feesten. De tijd is voorbij gevlogen en god, ik heb overal pijn! Ik hoop een aantal dagen te kunnen pitten. De Regering looft nu een beloning van 50.000 Queens uit voor de minste tip over de Organisatie. Maar het gerucht doet de ronde dat de Organisatie iedere verklikker beloont met een kogel tussen de ogen. Het is erger dan een western!
Woensdag 5 mei 2013.
In geen dagen meer iets gehoord van Sloane. Ik hoop dat hij niet in de handen van de Federalen is gevallen of van de Organisatie; want met hem weet je maar nooit. Niemand durft de deur nog uit; op straat schieten ze op alles wat beweegt.
Zondag 9 mei 2013.
Sloane is weer komen opdagen en ik vind hem maar raar doen. Soms is hij heel sympathiek en dan is hij weer koud en onverschillig. Ik vraag me af of hij niks verbergt? Je zou denken dat er iets is dat hij niet durft te zeggen, zelfs niet aan mij, zijn beste vriend.